โดยบริเวณที่ออกใบเหยียบย่ำ ไม่เป็นป่าหวงห้ามในขณะนั้น ต่อมาได้มีกฎกระทรวงฉบับที่ 222 (พ.ศ.2510) กำหนดป่าคลองเก่า – คลองคอย เป็นป่าสงวนแห่งชาติ ตามพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ.2507 ที่ดินตามใบเหยียบย่ำดังกล่าวได้ถูกผนวกเข้าเป็นป่าสงวนแห่งชาติด้วย แต่ใบเหยียบย่ำได้ออกมาก่อนกฎกระทรวงฉบับที่ 222 (พ.ศ.2510) กำหนดป่าคลองเก่า – คลองคอย เป็นป่าสงวนแห่งชาติ ใบเหยียบย่ำจึงออกมาโดยชอบด้วยกฎหมาย

กรมที่ดิน จึงได้มีหนังสือด่วนมาก ลงวันที่ 28 พฤศจิกายน 2532 แจ้งผู้ว่าราชการจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ไม่ต้องดำเนินการเพิกถอนโฉนดที่ดินทั้ง 11 แปลง เมื่อปี พ.ศ.2533 นาย “ว” ได้ซื้อที่ดินทั้ง 11 แปลง และเมื่อปี พ.ศ.2547 “ว” ได้ยื่นคำขอออกโฉนดที่ดิน (ที่งอกชายทะเล) ทั้ง 11 แปลง

ทั้งนี้ เป็นที่น่าสังเกตว่าเรื่องนี้ผู้ว่าราชการจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ มีคำสั่งให้ออกโฉนด เพียง 2 วันก่อนเกษียณอายุราชการนอกจากนี้มีประเด็นที่จะต้องพิจารณาต่อไปว่าผู้ที่ซื้อเอกสารสิทธิ์และขอออกโฉนดมีหนึ่งรายที่เป็นสมาชิกวุฒิสภา โดย ป.ป.ช.จะตรวจสอบรายละเอียดเรื่องนี้อย่างละเอียดต่อไป.

ภาพ/ข่าว : เอกภพ วงษ์ประเสริฐ