วัดธรรมมิการามวรวิหาร เดิมเป็นวัดราษฎร์ ตั้งเมื่อวันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ.2465 โดยพระยาดำรงธรรมสาร และคุณหญิงดำรงธรรมสาร (ใหญ่ วิเศษสิริ) ซึ่งวัดเดิมตั้งอยู่หลังเขาช่องกระจก มีเนื้อที่ประมาณ 32 ไร่ 2 งาน 20 ตารางวา และได้รับหนังสืออนุญาตให้ตั้งเป็นสำนักสงฆ์ที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย เมื่อวันที่ 8 เมษายน พ.ศ.2465 ในสมัยรัชกาลที่ 6 พระองค์โปรดให้พระเจ้าพี่นางเธอพระองค์เจ้าอรพินท์เพ็ญภาค วางศิลาฤกษ์พระอุโบสถแทน และโปรดเกล้าฯ พระราชทานปูชนียวัตถุแก่วัด หลายสิ่ง พร้อมทั้งพระราชทานทุนทรัพย์สำหรับสร้างโรงเรียนปริยัติธรรมอีกด้วย ต่อมาในปี พ.ศ.2475 ทางวัดได้สร้างสะพานรัตนาวดีและถนนเลาะไหล่เขาช่องกระจกเข้าสู่ตัวจังหวัด โดยมีพระอุดมโยธาธิยุทธ เป็นผู้ออกแบบ ในเดือนเมษายน พ.ศ.2481 เริ่มสร้างพระอุโบสถ ซึ่งได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา ตามพระราชโองการ ลงวันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ.2466 สร้างเสร็จในปี พ.ศ.2482 ในปี พ.ศ.2485 เกิดน้ำท่วมใหญ่ในจังหวัดประจวบฯ ทำให้วัดได้รับความเสียหายอย่างมาก จวนจะเป็นวัดร้าง จนถึงปี พ.ศ.2493 จึงได้เริ่มบูรณปฏิสังขรณ์เรื่อยมาและในปี พ.ศ.2496 – 2498 ก็ได้รับมอบที่ดินเพิ่มขึ้นจากราษฎร จากนั้นมาได้มีการสร้างและปฏิสังขรณ์เรื่อยมา จนได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ยกวัดธรรมิการามขึ้นเป็นพระอารามหลวง เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2503 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ.2544.